We stelden ons voor dat een “Phonebooth” idealiter gewoon de deur naar een vergaderruimte zou moeten zijn, niets meer. Om deze reden hebben we de glazen deur tot hoofdrolspeler gemaakt en de ruimte van de “Phonebooth” komt overeen met de projectie in de ruimte van deze deur. Het resultaat is dat, als je er van voren naar kijkt, het volume niet wordt waargenomen en het zou kunnen worden begrepen alsof het tegen de muur is ingebed. We zochten naar de minimale expressie om de functie te vervullen, zonder andere pretentie dan dat.